1301: Ferrari Supersqualo (rood)

Formule-racewagen. Model van de Ferrari Supersqualo. Aandrijving via meertrapsraderwerk. Rode kunststof, rood gelakt.
Lengte 12,5 cm. Bijpassende reservebanden: voor 1500, achter 1501 (1504 is ook mogelijk).
Varianten: met "Ferrari"logo aan de zijkanten (1967-1968), zonder "Ferrari"logo (1969-1982).

Hieronder krijgt u een foto te zien van de Ferrari Supersqualo met "Ferrari"logo, dit is de oudste versie.
Deze wagen komt oorspronkelijk alleen voor met de kleinere motor nr. 24000.
Let ook even op het rode streepje boven het paard van het "Ferrari"-embleem, er zouden ook versies bestaan
zonder dit rode streepje (deze wagens zijn dan nog ouder).
Wist u trouwens dat "squalo" het Italiaanse woord voor "haai" is?

Dit is dan de Ferrari Supersqualo zonder "Ferrari"logo.
Deze versie is nieuwer en werd geleverd in combinatie met de iets grotere en nieuwere motor nr. 45700.

Hieronder mijn totale collectie.

Voor het woordje geschiedenis wil ik het mezelf ook wel eens gemakkelijk maken en daarom laat ik hier even een echte liefhebber aan het woord, nl. Jacques Van Hoof uit Nederland:

 "Ik heb nog wat opgezocht en gelezen over de Squalo en ik kan je zeggen dat het nogal een ingewikkeld verhaal blijkt te zijn. 
Daar zal ik je hier uiteraard niet mee lastig vallen, maar de voornaamste reden dat Ferrari in de jaren 54-56 zo'n ingewikkeld en schijnbaar wanordelijk inzetbeleid voerde bij GPs, ligt hem simpelweg in het feit dat de Squalo geen succes was en men daardoor steeds teruggreep naar de Ferrari 625, de doorontwikkelde 2,5 liter versie van de succesvolle Ferrari 500 serie uit de jaren 1952-53. 
    Squalo betekent "walvis" (of "haai"?) in het Italiaans. En de algemene indruk van het publiek en volgers was dat de auto erg lelijk was. De Squalo heeft in 1954 gereden in de 553 versie en Mike Hawthorn wist er de laatste GP van 1954 mee te winnen, de GP van Spanje. Dit was de enige overwinning in een GP van een Squalo. Alle Ferraricoureurs in die jaren, behalve José Froilan Gonzalez, zagen het wegens slechte wegligging en besturingsproblemen niet zitten in de Squalo noch in de verbeterde Supersqualo 555 versie van 1955. De 2 andere GP overwinningen in 1954-55 werden dan ook behaald in de verouderde 625; Trintignant in Monaco 1955, na het uitvallen van alle Mercedessen en belangrijke Maserati's, en de onvolprezen "Stier van de Pampas" (Gonzalez) die de "British GP" won in 1954.
    In 1956, het jaar wat Marklin aangeeft op de bodem van hun versie van de Squalo, reed Ferrari meestal met de van Lancia overgenomen D50s.
Deze kregen een iets aangepaste carrosserie en werden vervolgens Lancia-Ferrari's genoemd. Echter zeker in het begin van dat raceseizoen reed men ook nog met een enkele 555 Supersqualo zoals Collins tijdens de GP van Argentinië. Ook reed men nog even met Squalo's met Lanciamotoren erin gemonteerd; deze worden ook Lancia-Ferrari's genoemd, om het lekker overzichtelijk te houden.
Dus de Supersqualo heeft in 1956 wel in een GP gereden, een enkele keer, maar dat weet bijna niemand meer denk ik zo.
    Toch een beetje merkwaardig dat Marklin voor de Supersqualo heeft gekozen als "zusterauto" voor de fantastische en zeer succesvolle Mercedes W196. De Maserati 250 F was een veel betere keuze geweest. Deze was veel succesvoller en wordt algemeen beschouwd als de mooiste racewagen ooit. Maar ja, Ferrari heeft natuurlijk de naam, en de 625 ziet er erg ouderwets uit vergeleken met de W196 denk ik zo dat men geredeneerd heeft.
    Groetjes en tot mails, Jacques."